Για την ποιητική συλλογή της Αναστασίας Κλώνη Στην αρχή του ταξιδιού Γράφει η Παναγιώτα Λάμπρη

 

Για την ποιητική συλλογή της Αναστασίας Κλώνη

Στην αρχή του ταξιδιού

Γράφει η Παναγιώτα Λάμπρη

 

   

Όταν παίρνω στα χέρια το πρώτο βιβλίο ενός δημιουργού χαίρομαι, συχνά συγκινούμαι, για πολλούς λόγους. Αυτή τη φορά, κρατώ την ποιητική συλλογή της Αναστασίας Κλώνη με τον εμβληματικό τίτλο, «Στην αρχή του ταξιδιού» (εκδόσεις Πηγή, 2021). Πόσο μάλλον, που η αρχή των ταξιδιών, πνευματικών ή μη, έχει πάντα ενδιαφέρον, αφού σε καλούν να βιώσεις και να γνωρίσεις καινούργια πράγματα, τα οποία, όχι σπάνια, ανοίγουν νέους ορίζοντες, που σημαίνει αφορμές για νέα ταξίδια.

    Η Αναστασία, στην πρώτη της ποιητική έκφραση, απευθύνεται εισαγωγικά στον αναγνώστη και μεταξύ άλλων, του λέει: «Στις σελίδες του βιβλίου που κρατάς είναι αποτυπωμένη η προσπάθειά μου να ερωτευτώ την αιτία της ύπαρξής μου και της συνεχούς συνεύρεσης με τον συνάνθρωπο με μανιώδη απλότητα. […] Κι αν υπάρξει ένας στίχος που να σε αγγίξει και να φωλιάσει στην καρδιά σου για μένα άξιζε που ξεκίνησα αυτό το ταξίδι.» (σ. 9)

    Ακόμα κι ένας στίχος ν’ αγγίξει τον αναγνώστη είναι ικανοποίηση για τη δημιουργό του, λοιπόν! Μόνο, που ο αναγνώστης, καθώς οι σελίδες κυλούν μπροστά του βρίσκει περισσότερους στίχους να τον αγγίζουν, αφού οι πιότεροι δονούνται από Έρωτα κι Αγάπη, που σημαίνει πως όλοι στέκονται σ’ αυτά τ’ αρχέγονα συναισθήματα, για να τα βιώσουν, κατά το δυνατόν, με το βλέμμα της γράφουσας. Άλλωστε,

 

Από πέτρινα σκαλίσματα

ξεπροβάλλει η αγάπη, απλή κι αληθινή

ανέγγιχτη απ’ του φιδιού το δάγκωμα

κι ο αέρας την ανάσα του αλλάζει,

σαν παιδί που πήδηξε τον φράχτη

και βρέθηκε στην αγκαλιά της γης ένα βράδυ.

 (Από πέτρινα σκαλίσματα, σ. 12)

ή

Κι εγώ εδώ κι εσύ εκεί,

το ρολόι στον απέναντι τοίχο κοιτώ·

άφησέ με να κυλιστώ στον λειμώνα των ματιών σου,

πράσινο βαθύ·

ν’ αγγίξω τ’ ακροδάκτυλα των χεριών σου,

που καίνε στην αφή.

Τα δάκρυα της ψυχής σου

ποτίζουν λουλούδια

που ανθίζουν μες στις αυλές

κι εγώ εδώ κι εσύ εκεί,

τα πουλιά κελαηδούν μόνο χαρές

στο αντάμωμα των χειλιών της φωταυγής.

(Κι εγώ εδώ κι εσύ εκεί, σ. 19)

 

    Διαβάζοντας ένα μετά το άλλο τα ποιήματα της Αναστασίας Κλώνη, ένιωσα να πάλλονται από ορμή και πάθος, ενώ έφεραν στη σκέψη μου το «Άσμα ασμάτων», το γνωστό, εξαιρετικό ποιητικό κείμενο της Π. Διαθήκης. Αυτό καθόλου τυχαία, αφού οι σπουδές της στη θεολογία της προσφέρουν έναν ξεχωριστό τρόπο θέασης της Αγάπης, η οποία για την ίδια έχει νόημα μόνο, όταν είναι αληθινή και ανέγγιχτη «απ’ του φιδιού το δάγκωμα»! Όσο για τον Έρωτα, αξίζει να τον ζεις μόνο αν είναι λυτρωτικός, ανεκπλήρωτος, σαρωτικός, όπως σημειώνει, αφού η Αγάπη κι ο Έρωτας δίνουν ζωή, αλλά και τη δυνατότητα συνάντησης με τον Θεό. Και,

 

Το σ’ αγαπώ είναι η πιο ωραία λέξη

από θυμαρίσιο μέλι έχει γεύση,

απ’ το άλφα ξεκινά

και σαν την άνοιξη κερνά·

στο ωμέγα καταλήγει κι εκεί τον πόνο σου μεθά.

 (Άηχη νότα της ψυχής, σ. 22)

ή

Τι κι αν μένεις μακριά,

οι δρόμοι μας κοινοί,

μην αργείς στην καρδιά μου να μπεις,

στης γειτονιάς μου τη γωνία να βρεθείς

μέσα απ’ την οδύσσειά σου ν’ αναγεννηθείς.

 (Μην αργείς, σ. 30)

 

    Και οι λέξεις, όπλα χωρίς αληθινά πυρά και γενεσιουργές μήτρες για όσους τα νοήματά τους ψηλαφούν, γίνονται το όχημα που πάνω του ταξιδεύουν οι σκέψεις και τα συναισθήματα, με την Αναστασία να γράφει:

 

Διαμαντένιος θησαυρός

είναι η σιωπή των λέξεων,

που ξαγρυπνούν σε χαρτάκια

απ’ το τσεπάκι της καρδιάς

και περιπλανώνται τη νύχτα,

σαν παράλογη ψυχή και σώμα.

(Λόγια πυρωμένα, σ. 17)

 

    Στο περιβόλι του λεξιλογίου της, το οποίο περιέχει πολλές ωραίες για πολλούς λόγους λέξεις της γλώσσας μας, ξεχωριστή θέση κατέχουν και κάποιες από τη θρησκευτική, αλλά και αρχαιοελληνική παράδοση, όπως «μέλι και γάλα» (σ. 14), «η δαγκωματιά του μήλου», «περιβολή αδαμιαία», «αμαρτία», «στον λειμώνα της ψυχής» (σ. 16), «στους Κέδρους του Λιβάνου» (σ. 21), «φτερωτός Θεός» (σ.15), «αρχαία τραγωδία», «Ποσειδώνας», «Αθηνά» (σ. 29). Επίσης, τα νοήματά της υποβάλλονται, συχνά εικονοποιούνται, μέσω των ποιητικών περιγραφών, οι οποίες άλλοτε ρεαλιστικές κι άλλοτε υπερρεαλιστικές δίνουν τον χαρακτήρα της γραφής της, η οποία πάλλεται από μια διάχυτη γλυκιά αύρα.

    Η Αναστασία Κλώνη, στην αρχή του ποιητικού της ταξιδιού και με μια ποιητική συλλογή γιομάτη Αγάπη, κάνει τον αναγνώστη να πιστέψει πως αυτό θα έχει ευτυχή συνέχεια, κάτι που της εύχομαι από καρδιάς κιόλας. Τώρα, που πάτησε «το πρώτο σκαλί», για το οποίο «πρέπει να ’ναι περήφανη κ’ ευτυχισμένη», για να θυμηθούμε και τον Αλεξανδρινό ποιητή, ο δρόμος της Ποίησης έχει ανοίξει γι’ αυτή και οφείλει να τον βαδίσει. Το ποίημά της, «Με ξεθωριασμένο μελάνι» (σ. 36), μ’ έναν τρόπο το βεβαιώνει:

 

Οι ποιητές γράφουν

για τη μοναξιά τους,

θρηνούν στα χαλάσματά τους

για τη χαμένη τους ψυχή·

στο κρεβάτι στριφογυρίζουν

να βρουν την αγαθότητά τους,

στους κρυψώνες του μυαλού τους

η ύπαρξή τους μοιάζει οδυνηρή.

Στη λήθη του παρελθόντος,

μαθαίνουν το παρόν τους,

αμφισβητούν τον εαυτό τους

κι αναγεννιούνται μέσα στην οδύνη·

με ξεθωριασμένο μελάνι

γράφουν τους λυγμούς τους,

τους αλυσοδεμένους εγωισμούς τους

και χωρίς να λερωθούν περνούν τη λάσπη.

 

    Τέλος, επειδή η ποίηση είναι άγγιγμα ψυχής κι ο καθένας την προσεγγίζει κάθε φορά που επικοινωνεί μαζί της με διαφορετικό βλέμμα, δεν θα γράψω άλλα για το ποιητικό φτερούγισμα της Αναστασίας Κλώνη. Θα πω μόνο πως σ’ έναν κόσμο που ψάχνει τη χαρά στην ύλη, είναι παρήγορο που υπάρχουν κι εκείνοι οι άνθρωποι, οι οποίοι τις ώρες της σιωπής και της περίσκεψης αποτυπώνουν με λέξεις ό,τι τον μέσα κόσμο τους συγκλονίζει και κινητοποιεί και πασχίζουν μ’ έναν τρόπο να επικοινωνήσουν με το ρητό και το άρρητο, αλλά κυρίως με τον Άνθρωπο, στου οποίου το πρόσωπο αντικρίζουν τον Δημιουργό. Κι η Αναστασία μια τέτοια δημιουργός είναι.

 Παναγιώτα Λάμπρη

Η Αναστασία Κλώνη γεννήθηκε στην Πάτρα και σπούδασε Θεολογία στο ΑΠΘ. Δημοσιεύει κείμενά της στα περιοδικά «Αποστολικός Λόγος» και «Πανάριον», στις εφημερίδες «Εκκλησιολόγος» και «Η Πρωινή Γνώμη», καθώς και στο ιστολόγιο «Αναστάσιος». Γνωρίζει Βυζαντινή και Ευρωπαϊκή Μουσική και ψηφιακό μάρκετινγκ, έχει πιστοποίηση στους Ευρωπαϊκούς και Latin χορούς και μιλά Αγγλικά, Ιταλικά και Ισπανικά.