fractalίζων ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΩΤΗ Κώστας Θ. Ριζάκης εκδόσεις ΑΩ η πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Fractal στη στήλη ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ Μ 500 ΛΕΞΕΙΣ

 

 

fractalίζων

ΕΠΙΛΟΓΗ ΠΡΩΤΗ

Κώστας Θ. Ριζάκης

 εκδόσεις ΑΩ

 η πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Fractal

στη στήλη ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ Μ 500 ΛΕΞΕΙΣ

ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΜΕ 500 ΛΕΞΕΙΣ: Η δυναμική ενός λόγου χωρίς σύνορα • Fractal (fractalart.gr)

 

Η δυναμική ενός λόγου χωρίς σύνορα

 

Πώς επικοινωνεί ένα ηλεκτρονικό περιοδικό με την παραδοσιακή έντυπη μορφή γραπτού λόγου;  Σπανίως (και αν) θα συναντήσουμε παρόμοιο επίτευγμα, όπως αυτό που επεχείρησε το περιοδικό Fractal σε αγαστή συνεργασία (στην ουσία μια απολύτως αγαπητική σχέση) με τον ποιητή Κώστα Θ. Ριζάκη. Δημοσιευμένα στο ηλεκτρονικό περιοδικό κάθε Τετάρτη ποιήματα/μικρά αριστουργήματα εσωτερικού ρυθμού και πλούσιας όσο και εύστοχης επεξεργασίας της γλώσσας, ήταν το προγραμματισμένο ραντεβού των αναγνωστών με ένα είδος ποίησης μοναδικής (στην πραγματικότητα μια κατηγορία από μόνη της), καθώς δύσκολα κατατάσσεται στα δόκιμα είδη. Πρόκειται για μια αντιστοιχία ανάμεσα στον ιδιόρρυθμο  ποιητή και στην εσώκλειστη ζωή του, όπως αυτή αποτυπωνόταν σε μια ανοιχτή επικοινωνία με το ευρύ κοινό – άλλωστε γνωστό αυτό, το Fractal είναι από τα πλέον αγαπητά και προσιτά στον αναγνώστη και στον δημιουργό, περιοδικά του διαδικτύου, επίτευγμα επίπονης και επίμονης δουλειάς των δημιουργών του. Επιλεγμένα ποιήματα από τον ίδιο τον ποιητή τώρα σε έντυπη μορφή, σε ένα ιδιαίτερης (όπως πάντα) αισθητικής από τις ΑΩ εκδόσεις του Πέτρου Μιχάλη. Άρα, η καλύτερη μορφή επικοινωνίας του ηλεκτρονικού και του έντυπου λόγου επετεύχθη!

Συγκινητικά στο Επίμετρο η Ελένη Γκίκα εξηγεί επαρκώς πού οφείλεται η άψογη συνεργασία. Στον τρόπο που οι δύο δημιουργοί ήρθαν σε επαφή, πέρα από ποιητικές αναφορές και κοινοτοπίες, με το αόρατο νήμα που συνδέει την αληθινή ανθρώπινη σχέση, την αλληλοκατανόηση χωρίς περιττά λόγια, το νοιάξιμο του ενός για τον άλλο. Πώς, λοιπόν, να μην προκύψει ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Προλογίζοντας με τη σειρά της η Χριστίνα Καραντώνη, δίνει τα χαρακτηριστικά όχι μόνον της απρόσμενης αυτής συνύπαρξης αλλά και της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας της ποίησης του Κώστα Ριζάκη, επισημαίνοντας τον πλουραλισμό, τον πλούσιο λεκτικό κώδικα, τον ρυθμό, το προσεγμένο μέτρο που οδηγεί σε μια απίστευτη μουσικότητα, εν τέλει την ανάγκη επικοινωνίας με τον έτερο άλλο, τον μακριά ευρισκόμενο λόγω της εκούσιας απομόνωσης του ποιητή από τον φλύαρο κόσμο των συνοδοιπόρων.

Με παιχνιδισμούς της γλώσσας, σαρκασμό όσο και αυτοσαρκασμό, ειρωνεία όπου δει, αλλά και ένα ανεπαίσθητο κλείσιμο του ματιού στον προσεκτικό αναγνώστη του, ο Κώστας Ριζάκης  μοιάζει να ανοίγει  έναν δρόμο επικοινωνίας που φαινόταν κλειστός. Αρκεί να εισχωρήσεις στην ποίησή του χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς περιχαρακώσεις, για να αφεθείς στη μοναδικότητά της. Αίφνης εδώ στην «επανεκκίνηση», δείτε τον τρόπο που το ποίημα βρίσκεται πάντα εκεί να ορίσει τη συνέχιση σε μια ανηφόρα που φαινόταν απροσπέλαστη· αρκεί να έχεις την ετοιμότητα να πεταχτείς μέχρι τη σωστική του λέμβο:

 

τ’ αφορισμένον τι έπαθε τι στα μισά τον

βρήκε; – μονολογώντας γρύλισεν στα

δόντια κι όπως έδειξεν την τερηδόνα του

ψυχήν κατράμι να κοχλάζει – παρκάρων έ-

τι διακριτικά μαζί με δυο τρεις ρέστους τού

εξηγώ ναν σπρώξουμε έι οπ και με την μία

 

πετάχτηκα ώς το ποίημα γυρνών απλώς τη

μίζα

 

Αλλά και εδώ, με το ελάχιστο των λέξεων (πόσο σοφή επιλογή!) όλη η ματαιότητα ενός αγώνα (ζωής όσο και δημιουργίας)· εν τέλει το ευτελές χώμα.

 

πάλιν αποδεχόμενοι το δείνα προ-

φανές σημαίνει ότι επιστρέφουμε

σ’ αφετηρίας φρικώδες παρεπόμενον

ή στο απλώς καλούμενον σημείον τρι-

βής μηδέν όθεν συμβιβαζόμενοι βουνά

κατεδαφίζουμε μ’ αντάλλαγμα ταπέτα ‒

 

(τι υποτελώς σφουγγίζουμε λάσπες της εξουσίας)

 

(«χώμα»)

 

Θαρρώ πως το πλέον αισιόδοξο μήνυμα του βιβλίου εντοπίζεται στον υπότιτλο του  εξωφύλλου: Επιλογή πρώτη, άρα σε αναμονή για μια συνέχεια. Και μια κι έγινε η μνεία του εξωφύλλου, φιλοτεχνημένο αυτό από τη ζωγράφο Γλύκα Διονυσοπούλου, αποδίδει με τις συστροφές της ζωγραφιάς πόσο τελικά όλα ανήκουν σε μια ενιαία εικόνα, μια «τοιχογραφία» που βρίσκεται διαρκώς σε εξέλιξη, σε κίνηση, ανανεούμενη και αποδεχόμενη μέσα της κάθε διαφορετικότητα. Η συνάντηση του πιστού στον έντυπο λόγο ποιητή Κώστα Θ. Ριζάκη με το ηλεκτρονικό περιοδικό το αποδεικνύει. Από κει και πέρα, η έκδοση έρχεται να πιστοποιήσει, με τη σειρά της, πόσο όλα μπερδεύονται γλυκά. Κρατώ τη φράση της Ελένης Γκίκα, ακροτελεύτια στο δικό της επίμετρο: «Διότι η ποίηση ανήκει σε όποιον την έχει ανάγκη». Να προσθέσω: με όποιο δυνατό τρόπο, χωρίς σύνορα. Άλλωστε ο λόγος, σε όποια μορφή, έχει τη δική του δυναμική να διαλύσει κάθε διαχωριστική γραμμή.

 

Διώνη Δημητριάδου