ΦΟΒΑΜΑΙ ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ

ΦΟΒΑΜΑΙ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ

Με τη μνήμη κοντή κι ασπούδαστη την αλήθεια,
ασύνετοι οι καιροί και βία η ιστορία.
*
Εντέλλονται το μέλλον αυτόκλητοι αρχηγοί
κι επίδοξοι προφήτες ομνύουν στην καταστροφή
μ’ επιδρομές στο όνειδος και τη συνενοχή
δύο γενεών που φύγαν και μιας που απορεί.
*
Και φοβάμαι.Φοβάμαι το άγγελμα το ευοίωνο
το μήνυμα τ’ απόκρυφο σ’ ερμήνευμα προσωπικό.
*
Συνείδηση με επινόηση και σκέψη σε μεταφορά,
η σωτηρία υπόδειξη και η αποδοχή ανάγκη.
*
Βουλεύεται ωρυόμενο και λειψό το μέγα πλήθος,
οι εύσχημοι, μεσίστιες ατενίζουν τις βεβαιότητές τους
με λογισμό χωρίς υπέρβαση και γνώση δίχως μέθη,
μύχια επίκληση η συμφορά και η ουτοπία μέτρο
*
Και φοβάμαι.Φοβάμαι και πάλι να υποπτευθώ
σχήματα ελευθερίας στο περιθώριο και τον πανικό.
*
Η αυθεντία θέσπισμα και η ιδεοληψία ήθος,
η αυταπάτη αθώωση και η ευθύνη πλάνη.
*
Δικάζεται παράλυτη η εποχή και χειραγωγημένη,
κοστολογείται η ζωή με μηδενισμό κι αποποιήσεις,
θρίαμβος πνεύματος ο θυμός κι ανέστιος ο λόγος
με τη δικαίωση αρετή και τη συνέπεια κρίση.
*
Και φοβάμαι.Φοβάμαι τη νοσταλγία του εφικτού,
τ’ αργύρωμα της ευπείθειας σε διαδοχή και τάξη.

Γιώργος   Αλεξανδρής

(φωτογραφία: Laurence Chan)